جان بارو، زاده 1935 و درگذشته 2009، تاریخ نگار انگلیسی برجسته بود. آثار پیشگامانه ی بارو، آغازگر روشی هدفمندتر برای پرداختن به تاریخِ علوم اجتماعی به حساب می آید؛ روشی که برخلاف گذشته، تنها مزیت تاریخ را توانایی آن در تحلیل عصر کنونی در نظر نمی گرفت.
مجموعه ای شگفت انگیز.
نمونه ای از این که تاریخ چگونه باید نوشته شود.
دریچه ای حیرت انگیز برای نگریستن به گذشته.
تاریخ، حتی اگر بگذاریم در معنای وسیعش باز مقوله ی واحدی بماند، موضوع بسیار متنوعی است. طاعون ها، حمله ها، مهاجرت ها؛ پیریزی، پرورش، گسترش ترتیبات قانونی و نظام های سیاسی؛ جنگ های داخلی و خارجی، انقلاب ها، دگرگونی های آهسته یا ناگهانی در دین و فرهنگ؛ شکل گیری انواع هویت های جمعی-مذهبی، ملی، عقیدتی-تواریخ ربانی به معنی آنچه خدا برای انسان اراده می کند: همه ی این ها و خیلی های دیگر تاریخ اند.
تا جایی که می دانیم، هرودوت نخستین کسی بود که واژه ی هیستوریا (تحقیق) را به معنای امروزی تاریخ به کار برد. هیستور در قاموس هومر کسی بود که تحقیقی بر اساس داده ها انجام می داد و به نتایجی می رسید. پس رابطه ی تاریخ با تحقیق از دیرباز محرز بوده است.
چرا ژانرهای تازه در نگارش تاریخ پدید آمد؟ بی تردید علت آن تنها، یا همواره، گسترش دامنه ی کنجکاوی «علمی» نبود، اگرچه این عامل نیز گاه در آن نقش داشت.