حجم زیاد تکالیف باعث میشود دانش آموزان علاوه بر اینکه ساعات زیادی را پشت نیمکتهای کلاس حبس شوند ، بلکه پس از بازگشت به خانه نیز ساعات زیادی را صرف انجام تکالیف کنند و فرصت کافی برای استراحت و تفریح و بازی نداشته باشند ، این در حالی است که رشد متعادل و همه جانبهی آنان مستلزم استراحت و شادمانی و پرداختن به بازیهای فردی و جمعی است . در بازیها ، کودکان مفهوم قاعده و قانون و لزوم اجرای قانون را می آموزند و نشاط و سرزندگی را تجربه می کنند . در انجام این بازیهاست که تحمل شکست را بدون ابتلا به افسردگی می آموزند و راههای غلبه بر شکست را یاد می گیرند . در این بازیهاست که نه تنها انرژی اضافی خود را تخلیهی می کنند ، بلکه تخلیه هیجانی شده و بسیاری از ناکامیها را جبران می کنند . در انجام این بازیهاست که مغز فعال تر شده و هورمونهای شادمانی یعنی دوپامین و سروتونین ترشح می شود . حال که تا کنون به این موارد بی توجه بوده ایم ، آیا از خروجی آموزشهای رسمی خشنود هستیم ؟