کتاب کولاک

«من می خوام از کوه برم پایین. می خوام از اینجا فرار کنم.» هانا در ضمن این که جمله ی رایان را سبک و سنگین می کرد، سعی می کرد نوک چوب هاکی اش را از دید بقیه مخفی کند. نگاهی به سر تا پای بازیکن راگبی قوی هیکل انداخت و به این نتیجه رسید که او یکی از دو سه نفر عضو باارزش گروه است: «محاله موفق بشی. نه تو این طوفان. نه با دید کمی مثل این. تو فضای باز در کمتر از یک ساعت از سرما یخ می زنی و می میری. این کار خودکشیه.» رایان که یک جفت چوب اسکی را جلو سینه اش نگه داشته و یک جفت باتوم زیر بغلش زده بود، گفت: «ترجیح می دهم به جای این بالا و با اون جونورا، شانسمو روی کوه امتحان کنم. اگه برسم اون پایین، می تونم کمک بگیرم. می تونم یه گروه نجات بیارم این بالا.» تارا سرش را با ناباوری تکان داد و گفت: «تو که… تو که خیال نداری ما رو ول کنی بری، هان؟ نمی تونی این کارو بکنی.» هانا دستش را لای موهایش کشید و چتری اش را از جلو چشم هاش کنار زد: «این شازده خانوم کوچولو درست می گه. نمی تونی. مگه چه مدت اسکی کردی؟ یه هفته؟ حتی منم که از شیرخورگی تو کوه بودم این کارو نمی کنم.»