صدرالدین محمد بن مجدالدین اسحق قونوی (۶۰۷ ق - ۶۷۱ یا ۶۷۳ ق/۱۲۷۲ یا ۱۲۷۴ میلادی) ملقب به شیخ کبیر عارف، فقیه، محدث، مفسر و فیلسوف قرن هفتم هجری است. فرزند ناتنی و مرید ابن عربی بود. وی همچنین در ارتباط با مولوی و سعدالدین حمویه بود و با خواجه نصیرالدین طوسی و برخی دیگر از علما مکاتبه داشت.
به نام آن که جان را به فکرت آموخت ... چراغ دل به نور جان برافروخت ... ز فضلش هر دو عالم گشت روشن ... ز فیضش خاک آدم گشت گلشن ... توانایی که در یک طرفه العین ... ز کاف و نون پدید آورد کونین