اثر پیش رو کتابی است که رسول جعفریان استاد تاریخ دانشگاه تهران در آن " به ضمیمه هفت رساله"، "مهدیان دروغین" را معرفی می‌کند. او جهان اسلام را به بخش‌های جغرافیایی مشخص تقسیم کرده و "مهدیان دروغین" را در مکان‌ها و زمان‌های مختلف تاریخ معرفی نموده است.
رسول جعفریان در ابتدای کتاب خود استدلال می‌کند که بحث درباره ادعای مهدویت هم برای مورخان اسلامی و هم برای متکلمان شیعه جذاب است. وی هدف از تألیف "مهدیان دروغین" را تحقیق در مورد کلیت داستان مدعیان نمی‌داند، بلکه به معرفی ادعای آنها میپردازد و معتقد است، قابل درک است که برای برخی از اصحاب دعوی، مانند بابیت در ایران، آثار زیادی تالیف شده باشد اما کتاب پیش رو اختصاص به یک ادعا و مطالب پیرامون او ندارد. هدف وی در واقع تهیه فهرستی از ادعاها بر اساس شواهد تاریخی موجود در متون بوده و با این حال سعی نموده وضعیت سیاسی و اجتماعی برخی از این جنبش‌ها را در شرایط خاص برجسته کند.
رسول جعفریان اظهار می‌کند که مهدویت یکی از عقاید محکم و مسلم شیعه و سنی است و هیچکس بدون اعتقاد به مهدویت شیعه نمی‌تواند خود را شیعه بنامد. جامعه شیعه امامی از دیرباز به این امر معتقد بوده و نه فقط مهدویت بلکه مصداق بارزش را که فرزند گرانقدر امام حسن عسکری (ع) است، مشخص کرده است.
موضوع "مهدیان دروغین" به گفته نگارنده منحصر به شیعیان نیست و اهل سنت، اگر نگوییم بیشتر، به همان اندازه گرفتار این معضل بوده و هستند. اما جامعه شیعه به ویژه از قرن سیزدهم هجری در این زمینه مستعدتر شده است و جدیت بیشتری را در روشنگری مردم شیعه که یکی از اهداف اصلی این کتاب است، طلب می‌کند.
کتاب مهدیان دروغین
علم
رسول جعفریان
