کتاب عقل مستعار

پاییز ۱۳۷۴، وقتی به استخدام رادیو درآمدم، نفس تغییر حوزه کار از بنیاد پژوهش‏ های اسلامی به صدا و سیمای مرکز خراسان رضوی خودبه خود روحیه ‏ام را نیز تغییر داد. دوباره ( عقل مستعار ) را به دست گرفتم. اولین سیاهه کار را، که خالی از ایراد نبود، برای مطالعه به ( سیدجواد رسولی ) مدیر وقت انتشارات آهنگ قلم، دادم. او بدون کمترین چشم‏ داشت، با بزرگواری تمام، متن را با دقتی ستودنی خواند و ویرایش کرد. حاصل کار او مرا به بازنویسی مجدد واداشت. همچنین وضعیی درباره نمایه، فرهنگ اعلام و ویراستاری کتاب خود این توضیحات را ارائه کرده است: در حین بازنویسی بود که متوجه شدم صرف آوردن نمایه اشخاص در پایان کتاب، در صورتی که خواننده نیاز به کسب آگاهی مختصری از شرح‏ حال برخی شخصیت‏ های بزرگ نام‏برده در متن داشته باشد، از مطالعه و تحقیق کفایت نمی ‏کند. از سوی دیگر، کاملا مشخص بود که بدون آوردن آن‏ها، یعنی بیان مختصری از شرح حال‏ ها، نیز متن یک چیز کم دارد. این خلأ و مشکل را با مهندس ( محمدتقی پاینده ) ارزیاب ارشد رادیو، در میان گذاشتم. او گفت: تنها راه چاره این است که، علاوه بر نمایه اشخاص، یک بخش دیگر به متن اضافه شود با عنوان فرهنگ اعلام اشخاص. دیدم درست می‏گوید. فرهنگ اعلام اشخاص می‏ تواند این خلأ را پر کند. با اینکه می‏ دانستم این کار خلاف قاعده کتاب‏نویسی است، قبول کردم. او نیز، بدون اینکه از وی خواسته باشم، با گشاده‏ رویی تمام، پیشنهاد داد حاضر است زحمات فراهم آوردن این اعلام را، که اکنون ضمیمه متن است، عهده‏ دار شود. من سکوت کردم و او بلافاصله دست ‏به کار شد. پس از اتمام کار، استاد ارجمندم، جناب آقای ( محمدجواد کامیابی آبکوه ) ویراستار وقت انتشارات علمی فرهنگی، از راه رسید و پیشنهاد داد که دوست دارد متن را ویرایش حرفه ‏ای کند. و این‏چنین بود که، به کمک خدا و دوستان، این کتاب به خوانش و ویرایش حرفه‏ ای و نهایی رسید. اکنون که این سطور را می‏ نویسم چهره درخشان شهید سیدمرتضی آوینی، با همان تبسم شیرین، جلوی چشمم هست و...