کتاب نمایش های ایرانی 7

«کدخدا: چیه؟ چه خبر شده است؟ نمک فروش: دستم به دامنت کدخدا به دادم برس، خرم افتاده و بلند نمی شود، کمک میخواهم. کدخدا: آهای حیدر، صفدر، غلام، عباس ...، (هر چهار نفر حاضر می شوند.) کدخدا: این مرد، نمک آورده، برای مردم روستا، بروید کمکش کنید، چون خرش از خستگی افتاده و بلند نمی شود. آن چهار نفر: چشم کدخدا. (افراد حرکت می کنند می روند و به خر می رسند که به روی زمین پهن شده، هر کسی از یک جای خر گرفته و مشغول بلند کردن می شود. نمک فروش چشمش به یکی از آنان می افتد که محکم دم خر را گرفته و بالا می کشد. نمک فروش چوب دستی را می کشد و به جان گیرنده دم خر می افتد.) نمک فروش: دمش را نکش، دمش را نکش. (یک نفر دیگر گوش های خر را می کشد و نمک فروش عصبانی می شود و با چوب دستی به جان گیرندة گوش خر می افتد.) نمک فروش: گوشش را نکش، گوشش را نکش. (نفر سوم گوش خر را می گیرد. نمک فروش عصبانی می شود و به جان او می افتد و با چوب دست می زند.)»