کتاب گونه های نثر تفسیری

تفسیر مولف محور (با رویکرد هرمنوتیک کلاسیک) هرمنوتیک کلاسیک قرن نوزدهم، نقطه عطفی در تاریخ هرمنوتیک محسوب می شود. فریدریش دانیل ارنست شلایرماخر، فیلسوف و متأله آلمانی، که از یک سو تحت تأثیر عمیق مکتب رمانتیسم و انقلاب کوپرنیکی کانت قرار داشت و از سوی دیگر، از پاره ای از آرای هرمنوتیکی شخصیت های برجسته ای چون فریدریش آست فریدریش آگوست و مارتین کلادینیوس تأثیر پذیرفته بود؛ هرمنوتیک را از قالب تک بعدی معطوف به تأویل متون مقدس درآورد و به عنوان یک نظریه مستقل و همگانی مطرح ساخت. در این رویکرد جدید، دیگر متون اعم از حقوقی، تاریخی و ادبی و.. به قلمرو هرمنوتیک پای گذاشتند. از این جهت شلایرماخر را بنیان گذار هرمنوتیک کلاسیک می خوانند. شلایرماخر شلایرماخر فیلسوف و متأله پروتستان آلمانی است. وی در سال 1768 در برسلو آلمان چشم به جهان گشود. دوران دبستان را در« انجمن برادری مراویا» سپری کرد. برای مطالعه تئوری الهیات به دانشگاه هاله رفت و در آن جا با فلسفه اسپینوزا و کانت آشنا شد. از سال 1790 تا 1882 در فرانکفورت و برلین مقام کلیسایی داشت. در خلال سال های 1796 تا 1806 به حلقه اولیه رمانتیک ها پیوست و یکی از اعضای برجسته آن شد. به همراه هومبولت، دانشگاه برلین (1810- 1808) را بنیان گذارد. یکی از دغدغه های مهمی که همواره تا پایان عمر دنبال کرد، پیوند میان عقل فلسفی و دیانت مسیحی بود.