ط و / ه مان / ر سیدنی / ا ز / ن بض/ غریب ترین خیابان های خاکستر / جایی که دریا ندارد/ اما من آواز مرغ های دریایی را می شنوم/ و هر صبح/ پنجره اتاقم را باز می کنم/ دود کشتی ها را می بینم/ و نگاه صدف های عاشق را/ بر شن های خیس نقره ای/ آنقدر در تو غرق شده ام/ که شعرهایم بوی دریا می دهند