نقطه عطفی مهم در درک ما از رابطه موسیقیدان خلاق با جامعه.
این مطالعه ای است که می تواند برداشت های ما از دهه اول بتهوون در وین را تغییر دهد و به طور قابل توجهی تصورات ما را در مورد خلقت و پایه های حرفه بتهوون اصلاح کند.
بتهوون اولین موسیقیدانی نبود که موسیقی دشوار یا «خبره» می نوشت. شکاف بین کنر (متخصص) ولیبهابر (آماتور) پیش از ورود بتهوون هم در وین وجود داشت. به علاوه، در اواخر قرن هجدهم می توان تغییر مسیری را مشاهده کرد که در جهت ایدئولوژی به مراتب مفصل بندی شده تر و خود آگاهانه تری درباره عظمت هنری اتفاق می افتد، ایدئولوژی ای که برای موسیقی غیردینی به کار گرفته می شد. در چارچوب این فضای ذهنی مرتبط با موسیقی جدی، تصور تازه ای از آهنگساز به مثابه نابغه پرورانده شد حاکی از شخصیتی که خودآیینی و احترام بی سابقه ای را تحت فرمان خویش دارد. در قرن نوزدهم بود که با حرفه ای شدن شغل موسیقی (و با فعالیت های تبلیغی قشرهای بالایی طبقات متوسط دوستدار موسیقی)، این ایدئولوژی بین ملل مختلف گسترش پیدا کرد. با این حال، برخی از اولین نمودهای این ایدئولوژی در حرفه بتهوون در وین پدیدار شد.
برگزیده چهلمین دوره کتاب سال ایران👌