در بین روزنامه‌های متعددی که از سال ۱۲۶۷ قمری به بعد به چاپ رسیده است و هر کدام منحصرا جنبه خبری، هنری و پاره‌ای جنبه محلی داشتند بدون شک یکی از ارزنده‌ترین آن‌ها روزنامه شرف می‌باشد و بدنبال آن روزنامه شرافت که مجموع این دو روزنامه در محافل هنری و ادبی به شرف و شرافت مشهورند. هر دو علاوه برشرح حال رجال آن عصر و اخبار مربوط بدان، سراسر جنبه هنری، خطاطی و نقاشی دارند و مشهورترین نقاشان و خطاطان آثار هنری خود را در آن بیادگار گذارده‌اند. روزنامه شرف متعلق به اواخر دوران ناصری و روزنامه شرافت متعلق به اوایل دوران مظفری است. موسس و مدیر روزنامه شرف محمد‌حسن اعتماد‌السلطنه است که از رجال بزرگ عصر خود بود. اولین روزنامه شرف در محرم سال ۱۳۰۰ ق منتشر گردید. مطالب روزنامه شرف سراسر شرح حال رجال و سیاستمداران و هنرمندان ایرانی و غیر ایرانی اختصاص دارد. مشهورترین کاتب روزنامه شرف و معروفترین نستعلیق‌نویس تمام دوران قاجار میرزا محمد رضا کلهر بود. میرزا ابوتراب خان غفاری کاشانی، سرهنگ و نقاشباشی مخصوص زمان ناصری برادر بزرگتر میرزا محمد‌خان غفاری کاشانی(ملقب به کمال الملک) نقاش مشهور و چیره‌دست این روزنامه بود. روزنامه شرف پس از ۸۷ شماره در سال ۱۳۰۹ قمری در سال دهم انتشار تعطیل شد و پس از حدود چهار سال تعطیلی تغییر نام داده و با همان سبک و سیاق بنام روزنامه شرافت منتشر گردید. اولین شماره روزنامه شرافت حدود سه سال پس از قتل ناصرالدین شاه در ماه صفر ۱۳۱۴ باتصویر مظفرالدین شاه بطبع رسید و هشت سال تا سال ۱۳۲۱ق منتشر گردید. تصمیم‌گیرندگان روزنامه شرافت در بدو انتشار وعده داده بودند که هر ماه یک شماره روزنامه بطبع خواهد رسید. ولی عملا صحت گفتار مذکور تایید نگردید. در بخشی از روزنامه فوق چنین آمده است: چون روزنامه شرافت مخصوص شرح حال سلاطین بزرگ و وزرای دانشمند و حکما و اکابر نامداران هر ملت است از عهد قدیم تا عصرجدید در این نمره خلاصه‌ای از تاریخ کیخسروکیانی که در عظمت و سعادت دارای اولین رتبه مقام بود نگاشته می‌شود.
کتاب مقدمه ای بر دو روزنامه شرف و شرافت
یساولی
جواد صفی نژاد
