تابلوی شب پرستاره ی (( وینسنت ون گوگ )) در زمان بسیار حساسی کشیده شده است. برای سالیان دراز هنر او زمینه ی جنگی بود میان واقعیت برونی و احساس درونی ، میان دنیای برونی احساسات ، که امپر سیونیست ها می کشیدند ، و دنیای درونی عواطف ، که پس زمینه تمامی نقاشی اکسپرسیونیستی است. در شب پر ستاره اکسپرسیونیسم بازی را برد. پستی و بلندی تپه ها ، درختان سرو شعله مانند ، کهکشان شیری که به ستاره های دنباله دار تبدیل شده ، ستارگان در حال انفجار ، همه در حال پیچ و تاب ، ضرب آهنگ جهان را به صورت هجوم ، به یک زمینه آورده اند. صد البته که ((ون گوگ )) این چیز ها را به همین صورت ندیده ، بلکه آن ها را تنها به این صورت نقاشی کرده ، یعنی تحت تاثیر عواطف حاد و قاطعانه ی مردی که به صورت ذاتی و فطری از نیروهای کیهانی و یا الهی آگاه است.