ابزاری کردن هنر کاری از سر خودکامگی است که به استبدادهای دیگری می انجامد که فرد مشاهده - شونده ها را با مشاهده - بودگی اشتباه می گیرد و سیره تاریخی افکار و اندیشه را به این امر آلوده ساخته و خود را وارد داستان سازی های سوژه - ابژه یا بن نگری های فارغ از شناخت هست - بن های روان نموده و یا چنان تسلیم زمانه شده که جز رویدادها و واقعیت ها و فراواقعیت ها به امور و جریانات دیگر راه نمی یابد.
کتاب روان هنر