اندوهم می خواهد تنها شود، با درخت گلابی تنها بماند. می خواهد میان شبدرها گام بزند تا به کناره ی گل های راعی برسد. اندوهم مایل است دور شود، از همه ی غم های روز، از تمامی دل مشغولی ها و می خواهد از حضور آرامش لذت ببرد. می خواهد با تنهایی استراحت کند و به گفتار آب در کنار جوی گوش فرا دهد.