یکی از افرادی که تحت تاثیر گزارش اولین پروازهای بالون، مسحور پرواز شد، پسربچه ای به نام جرج کیلی بود که در ملک پدری در ایالت یورکشایر انگلستان بزرگ شده بود. کیلی کسی بود که اولین پیشرفت های تئوری و عملی به سوی پرواز وسیله ای سنگین تر از هوا را پیش برد. او را می توان به راحتی به عنوان فردی غیرعادی از طبقه مرفه جامعه نام برد که در اوقات فراغت خود تفریحی خیال انگیز را پیگیری می کرد. او در واقع در زمان بلوغ تفکرات رایج علمی فعالیت می کرد و توانست چالش پرواز وسیله ای سنگین تر از هوا را به درستی تشریح کند؛ کیلی به این نتیجه رسید که کل مسئله منحصر به این محدودیت می شود: «ساخت سطحی که با داشتن وزنی مشخص با مقاومت هوا مقابله کند.» کیلی از طریق مشاهده دقیق پرواز پرندگان، آزمایش های نظام مند و محاسبات ریاضی به مسائل نیروی برآ و پسا توجه نمود. او از یک وسیله ابتکاری به نام بازوی چرخشی (که اساس ساخت تونل باد بود) برای آزمایش نیروی برآی تولید شده توسط سطوح آیرودینامیکی و بال های مختلف در سرعت ها و زوایای متفاوت استفاده کرد.
کیلی در سال 1799 تصویری از یک ماشین پرنده را بر روی دیسکی نقره ای حکاکی کرد که گامی بزرگ و رو به جلو در مقایسه با طرح بالزن منتسب به لئوناردو داوینچی محسوب می شد.
هوانورد