نمیدونم کتاب بر اساس واقعیت بود یا داستان ولی هرچی ک بود نوع نگارشش همون چیزیه ک من عاشقشم .پرداختن به حاشیه در کنار ناخنک زدن به متن. کوتاه موثر بیان شیوا
قلم بهنود و حال وهوای داستانهایش یه جورایی حس نوستالژی آدمو قلقلک میده.
کتابای مسعود بهنود رو خیلی دوست دارم
کتاب جالبی نبود البته به نظر من تکلیف ادم معلوم نیست وقتی داری رمان میخونی خب تکلیف معلومه رمانه و تو توقع نداری حتما واقعی باشه یا سیر تاریخی داشته باشه وقتی هم تاریخ میخونی میدونی که خب تاریخه و مستند اما وقتی نوشتههای اقای بهنود به خصوص کتاب ضدیادرو میخونی هیچ معلوم نیست چیه نه اون جاذبهی رمان رو داره و نه با واقعیتهای تاریخی میتونی درست تطبیقش بدی حالا چه اسراریه اقای بهنود داستانهای ی به اصطلاح تاریخی بنویسن