کتاب اراده های پولادین

«کنستانتین بسکوف» مربی روس به توانایی یاشین اعتماد داشت و از او همچنان به عنوان دروازه بان اصلی تیم ملی استفاده می کرد. یاشین در سال 1963 به اوج بازگشت. بسکوف در مقدماتی یورو در ایتالیا پنالتی «ساندرو ماتزولا» را مهار کرد و سرانجام به تنها دروازه بان تاریخ فوتبال بدل شد که برنده توپ طلای بهترین بازیکن سال شده است؛ افتخاری که قبل و بعد از او به هیچ دروازه بانی نرسید. یاشین این افتخار تاریخی را در 27 مه 1964 پیش از دیدار با سوئد که به پیروزی سه بر یک شوروی انجامید، در مقابل دیدگان صد هزار هوادار در مسکو دریافت کرد. دو سال بعد نوبت کسب عنوان چهارمی جام جهانی بود و البته آخرین جام جهانی که لو به عنوان بازیکن اصلی به زمین می رفت. او در سال 1970 همچنان عضم تیم ملی بود، اما با شماره 13 و به عنوان دروازه بان ذخیره ی «لئونید شومتس». سه سال از آخرین حضور او در ترکیب تیم ملی و بازی با یونان در یورو 68 می گذشت. چیز زیادی تغییر نکرده بود. به قول لو «برای دروازه بان ها هیچ چیز تغییر نکرده است. آن ها مثل همیشه فقط نباید گل بخورند.» یاشین در 207 مسابقه از 438 دیدار رسمی خود گل نخورد و آمار 47 درصد «کلین شیت» را بر جای گذاشت که حیرت انگیز است. سرانجام بازی خداحافظی یاشین در مه 1971 میان منتخب مسکو و منتخب جهان با حضور بازیکنانی نظیر «جاچینتو فاکتی»، «بابی چارلتون» و «گرد مولر» و دیگر بزرگان فوتبال برگزار شد و عنکبوت سیاه برای همیشه از فوتبال کنار رفت.