کتاب درسگفتارهای لکان

Lacan
کد کتاب : 67094
شابک : 978-6227733587
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 400
سال انتشار شمسی : 1400
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : 26 آذر

معرفی کتاب درسگفتارهای لکان اثر فرزام پروا

درس‌گفتارهای این کتاب بر اساس آثار فروید، آثار شفاهی و نوشته‌های لکان، و همچنین تجربه‌های عملی وی، به معرفی نکات بدیع تئوری لکان در روانکاوی و ریشه‌های آن در روانکاوی فرویدی، فلسفه، زبان‌شناسی، فنومنولوژی و دیگر حوزه‌ها پرداخته است.

پروا همچنین در این کتاب توضیح داده است که چگونه لکان توانست از آثار فروید فراتر رود و دانش روانکاوی را گسترش دهد و آن را به ارتباط با سایر شاخه‌های علوم بیاورد.

این درس‌گفتارها شامل شش جلسه مقدماتی و شش جلسه بررسی نمونه‌هایی از نثر فروید و شیوه گفتاری لکان است. این ساختار به کمک مطالعه‌کنندگان می‌آید تا آنچه در دوره مقدماتی گفته شد با نمونه‌هایی از شیوه کلامی این دو فیلسوف متفکر را مقایسه کنند.

پروا این درس‌گفتارها را به شیوه‌ای مستقیم و شفاف مانند فروید و همچنین به شیوه‌ای پیچیده و چندپهلوی مانند لکان ارائه داده است.

این درس‌گفتارها در زمان ارائه، فرصتی برای تامل، تفکر، و شکافتن پیش‌فرض‌ها فراهم کردند و چالش‌هایی را به وجود آوردند که نتیجه آن تثبیت و غنی‌تر شدن محتوای درس‌گفتارها بود.

نکته دیگر مهم در این کتاب ختامی به موضوع "پیوندهای ادبیات و روانکاوی" اختصاص دارد که به گشودن رازهای گنجینه‌های ادب فارسی با استفاده از روانکاوی، به ویژه باستان‌شناسی ادبی، می‌پردازد.

کتاب درسگفتارهای لکان

دسته بندی های کتاب درسگفتارهای لکان
قسمت هایی از کتاب درسگفتارهای لکان (لذت متن)
در رساله «ضیافت»، آلکی بیادس سخنان سقراط را به نغمه های نی مانند می کند، نغمه هایی که جان را مسحور و تسخیر می کند، بیدار می سازد و اشتیاق درک اسرار آسمانی را در او بر می انگیزد. او به سقراط می گوید: «وقتی سخن تو را می شنوم، دلم از شعف برمی جهد، و مرا سرمستی و شوری دست می دهد که کاهنان کروانت را دست نمی دهد. از شنیدن سخنانت چشمانم از اشک لبریز می گردد و دیده ام که در بسیاری مردم دیگر نیز سخنت همین اثر را دارد.» لکان در سمینار هشتم خود «انتقال» به رساله ضیافت بازمی گردد، اما فراموش نکنیم که از سال ها پیش، مجلس درس خود او یک «ضیافت» است؛ در مقام مأمن و پناهی از «تمدن و ناخشنودی هایش» لکان در درسگفتارهایش می کوشد به همان مدارس روزگار باستان باز گردد: او از روشن و شفاف سخن گفتن فروید به سمت طنز و طعنه و ابهام می آید تا مانند سقراط جان ما را با سخن خود زنده کند. او به فروید و خاستگاه او که تعبیر رویاهاست بازمی گردد، اما با نوشیدن از چشمه ای به نام سایکوز (جنون)، از او هم فراتر می رود، تا مرزهای روانکاوی با سایر شاخه های علوم را بلرزاند، بردارد و از بیخ و بن جابه جا کند.