کتاب نمایش در ژاپن
نویسنده:
بهرام بیضایی
5
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
2 بهمن
٪15
102000
معرفی کتاب نمایش در ژاپن
"نمایش در ژاپن" اثری است از "بهرام بیضایی" که در آن فرم‌های اصلی و سنتی تئاتر در ژاپن را تشریح نموده و برای هر کدام نمایشنامه‌ای را به عنوان مثال معرفی می‌کند.
"نمایش در ژاپن" از پیشینه‌ای غنی و جذاب برخوردار است. "بهرام بیضایی" از میان بسیاری از اشکالی که برای "نمایش در ژاپن" وجود دارد، فرم‌های "کابوکی"، با بازنمایی زنده داستان‌های احساسی، "نو"، که با ماسک‌های منحصربه‌فردش محبوبیت پیدا کرده است و "نینگیوجوروری" و "کیوگن" را در این اثر معرفی کرده است.
اجراهای کابوکی بسیار پویا هستند؛ در این فرم از "نمایش در ژاپن" امکان تغییرات ناگهانی صحنه‌ها و ناپدید شدن بازیگران، حال و هوای بسیار زنده‌ای به نمایش میدهد. در کابوکی یک ارکستر زنده می‌نوازد و سازهای سنتی صحنه را همراهی می‌کند. طرح داستان حول وقایع تاریخی، عشق، توطئه، درگیری‌های اخلاقی و غیره می‌چرخد و آنچه باید به خاطر داشته باشید این است که آنچه نشان داده می‌شود تنها بخشی از کل داستان است.
فرم نو، شامل نزدیک به 240 نمایش است. داستان‌ها را می توان به دسته‌های مختلفی تقسیم کرد که یا با شخصیت‌های انسانی و جدول زمانی خطی همراه هستند، یا شامل جهان‌های ماوراء طبیعی‌اند و یا ترکیبی از این دو هستند. در نو یک یا دو کاراکتر نقابدار در یک زمان ظاهر می‌‌شوند و موضوعات اصلی شامل بازگویی تاریخ یک معبد، تمثیل‌هایی از عالم اموات بودایی، زندگی زنان و غیره هستند که طی یک برنامه پنج پرده‌ای، این موضوعات را ارائه خواهد کرد.
تئاتر کیوگن شکلی از تئاتر کمیک است و معمولا در فواصل بین اجراهای یک نمایش نو اجرا می‌شود. این فرم از "نمایش در ژاپن" از طرح ساده‌ای برخوردار است، دیالوگ‌ها و حرکات اغراق آمیز است و هدف اصلی آن خنداندن مخاطب است.
"نمایش در ژاپن" از پیشینه‌ای غنی و جذاب برخوردار است. "بهرام بیضایی" از میان بسیاری از اشکالی که برای "نمایش در ژاپن" وجود دارد، فرم‌های "کابوکی"، با بازنمایی زنده داستان‌های احساسی، "نو"، که با ماسک‌های منحصربه‌فردش محبوبیت پیدا کرده است و "نینگیوجوروری" و "کیوگن" را در این اثر معرفی کرده است.
اجراهای کابوکی بسیار پویا هستند؛ در این فرم از "نمایش در ژاپن" امکان تغییرات ناگهانی صحنه‌ها و ناپدید شدن بازیگران، حال و هوای بسیار زنده‌ای به نمایش میدهد. در کابوکی یک ارکستر زنده می‌نوازد و سازهای سنتی صحنه را همراهی می‌کند. طرح داستان حول وقایع تاریخی، عشق، توطئه، درگیری‌های اخلاقی و غیره می‌چرخد و آنچه باید به خاطر داشته باشید این است که آنچه نشان داده می‌شود تنها بخشی از کل داستان است.
فرم نو، شامل نزدیک به 240 نمایش است. داستان‌ها را می توان به دسته‌های مختلفی تقسیم کرد که یا با شخصیت‌های انسانی و جدول زمانی خطی همراه هستند، یا شامل جهان‌های ماوراء طبیعی‌اند و یا ترکیبی از این دو هستند. در نو یک یا دو کاراکتر نقابدار در یک زمان ظاهر می‌‌شوند و موضوعات اصلی شامل بازگویی تاریخ یک معبد، تمثیل‌هایی از عالم اموات بودایی، زندگی زنان و غیره هستند که طی یک برنامه پنج پرده‌ای، این موضوعات را ارائه خواهد کرد.
تئاتر کیوگن شکلی از تئاتر کمیک است و معمولا در فواصل بین اجراهای یک نمایش نو اجرا می‌شود. این فرم از "نمایش در ژاپن" از طرح ساده‌ای برخوردار است، دیالوگ‌ها و حرکات اغراق آمیز است و هدف اصلی آن خنداندن مخاطب است.
درباره بهرام بیضایی
بهرام بیضایی (زاده ۵ دی‌ماه ۱۳۱۷ در تهران) کارگردان سینما و تئاتر و نمایش‌نامه نویس و فیلمنامه نویس و پژوهشگر ایرانی است.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایش‌نامه نویسی، در سینما عرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کرده‌است.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهم‌ترین آثار وی هستند.
خانواده‌اش اهل کاشان و آن‌گونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلم‌برداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقه‌ای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف می‌باشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلم‌های خود با مشکلات و سنگ اندازی‌های بسیاری روبرو بوده‌است. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساخته‌است و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایش‌نامه نویسی، در سینما عرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کرده‌است.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهم‌ترین آثار وی هستند.
خانواده‌اش اهل کاشان و آن‌گونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلم‌برداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقه‌ای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف می‌باشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلم‌های خود با مشکلات و سنگ اندازی‌های بسیاری روبرو بوده‌است. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساخته‌است و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.
دسته بندی های کتاب نمایش در ژاپن
قسمت هایی از کتاب نمایش در ژاپن
کاهن: من کاهنم و از ایالت موساشی آمده ام. شما از مردم این دیارید؟ واسطه: بله، از مردم این دیار. کاهن: حال که چنین است از شما پرسشی دارم. خواهش می کنم پیش بیائید. واسطه: بفرمائید. چه پرسشی؟ کاهن: بی شک پرسشی است شگفت آور، اما اگر شما از فرجام زندگی آتسوموری در این مکان باخبرید، داستان آنرا بازگوئید.
محصولات مرتبط با کتاب نمایش در ژاپن
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب نمایش در ژاپن" ثبت می‌کند