در مقدمه ی کتاب آمده است: بی مقدمه می روم تا ناکجاآباد درون که مرا شاعری آموخت و شعر، رفیق تنهایی ام شد و سخاوت مندانه روان پرآشوب مرا آرامشی دلچسب بخشید.د وستان دور و نزدیک، مرا جوان پوش و جوان اندیش می دانند ولی من بر این باورم که در جوانی جا مانده ام و شعر، در گذر زمان یاری ام کرد که چگونه به واقعیت ها بنگرم و کودک درون خود را دریابم و اندیشه ی عزیزم مرا بر آن داشت که جهت چاپ و نشر اقدام کنم. شاید برای جوانان و آنان که در جوانی جا مانده اند و یا کودکان درون، مفید افت ...