وقتی کتاب تن-آرامی برای اولین بار سال ۱۹۷۵ چاپ شد، دوران جنگ ویتنام و تغییر و تحولات فرهنگی توأم با آن بود. تازه سه سال پیش از آن، دیوان عالی کشور، قانون سقط جنین زنان را تصویب کرده بود. و ایدز هم شش سال بعد کشف شد. نظریهٔ لقاح مصنوعی، تازه عنوان شده بود و اولین نوزاد آزمایشگاهی تازه داشت متولد میشد. در کالیفرنیایی داشتند در گاراژ منزلشان سیستم اپل - اولین تولید انبوه کامپیوتر- را راهاندازی میکردند. و دستگاه نمابر و تلفن همراه به سان سوسویی در چشمان مخترعینشان بود.
در واقع، دنیای امروز به گونهای شگرف متفاوت است با دنیایی که برای اولین بار، واکنش تن - آرامی و جزییات ارتباط ذهن و بدن به آن معرفی شد. سه دهه قبل، پزشکان و پژوهشگران هارواردای این کتاب را فقط بدعتی علمی در نظر میگرفتند، و باور نداشتند که استرس (تنش و فشار روحی) به سلامتی خلل وارد میکند، و قصد نداشتند، مطالعاتشان را در مورد فواید شیوههای تمرکز ذهنی چاپ کنند. وقتی تصمیم گرفتم، این نظریه را دنبال کنم و طبق تحقیقات خودم در صدد رد یا اثباتاش برآیم، به قول معروف از صف انجمن پزشکی خارج شدم و عصیان کردم.
کتاب واکنش تن-آرامی