بلا تار، در میان طرفداران هنر سینما، یک مکان متمکن و پایدار دارد که از لرزش و تزلزل دور نیست. شیوه‌ی او در تولید تصاویر، به ویژه نحوه‌ی برداشت‌های بلند در فیلم‌سازی، همچنین روایت (و به ویژه در دوران بعدی خود با روایت‌های کم‌کلام) و استفاده از زمان و مکان‌های منحصر به فرد، او را به یک هنرمند سینما تبدیل کرده است که در دنیای سینمای معاصر به عنوان یک فیلم‌ساز اصیل شناخته می‌شود.
همان‌گونه که امیل برتون اظهار داشته است: "از آغوش خانوادگی و اولین فیلم بلا تار تا آخرین اثر او، یعنی 'اسب تورین'، که او به تازگی انتشارش کرده و در واقع به دلیل خستگی از بار زیاد مسائل و مشکلاتی که برای انجام پروژه‌های قبلی خود داشته، پایان بخش کارنامه‌اش خواهد بود، می‌توان به کل مسیر حرکت سینمای این هنرمند را به عنوان یک سفر به دنیایی تفسیر کرد که با تلاش برای تجسم و تحلیل زندگی، انگار هوا در آن برای نفس کشیدن کمتر می‌شود."
کتاب سینمای بلاتار
خوب