گام که در اصل لغتی فرانسوی است عبارت است از قرار گرفتن درجات موسیقیایی متولی، با فواصل معین و مشخص به طوری که این درجات در نهایت به نت همنام و غیر همصدا (یعنی اکتاو) می رسند و بیانگر فضای خاصی از بستر صوتی موسیقایی هستند. پیام هر گام بسته به کیفیت قرار گرفتن درجات پشت سر هم، و فاصله میان نت ها در آن گام متفاوت است. برای ساخت هر گام کلاسیک، یک الگوی مشخص از پرده ها و نیم پرده ها وجود دارد که باید طبق آن الگو تشکیل شوند. درجه اول هر گام که نقش محوری را در قطعه موسیقی ایفا خواهد کرد، تونیک یا مرکز تنال نام دارد. تونیک در واقع صدای مرکزی و نت دارای جاذبه بیشتر نسبت به سایر نت ها در گام می باشد که نام هر گام را مشخص می کند. مثلا گام «La» از خود «La» شروع شده و به اکتاو آن ختم می شود. درجه دوم این گام، نت «Si» و درجه ششم آنت نت «Fa» می باشد. در موسیقی کلاسیک دو نوع گام داریم: دیانوتیک و کروماتیک. هر چهار نت پی در پی در گام را دانگ یا تتراکورد می نامند. هر گام، شامل دو دانگ است که بین دانگ اول و دانگ دوم (در گام های کلاسیک) فاصله یک پرده ای وجود دارد.