این کتاب بودیسم، اومانیسم و سکولاریسم را مبانی عرفان «تی.ام» معرفی کرده است و پوچگرایی، توهمگرایی و آمادگی برای سلطهپذیری را از ویژگیهای عرفانهای پستمدرن، از جمله «تی.ام» میداند.
«تی.ام» یکی از جریانهای نوین معنوی امروز محسوب میشود که بر مبنای پستمدرنیسم استوار است و مروج اصلی آن «ماها ریشی ماهش» نام دارد. او مدلی از مراقبههای بودایی ارایه داده و نام آن را مدیتیشن متعالی (transcendental meditation) یا TM گذاشته است. این شیوه اگرچه مراقبه، تمرکز، آرامش و رهایی از رنج زندگی را تبلیغ میکند اما وجود اومانیسم و سکولاریسم به عنوان مبانی این عرفان، مواجهه هوشمندانهتر با آن را ایجاب میکند.
محور کتاب «آرامش در تی.ام» نقد ساختار درونی عرفانهای پستمدرن است و به عنوان نمونه «تی.ام» را انتخاب کرده است. نویسنده تاکید میکند که هرچند قصد تطبیق ندارد اما از آنجا که متاسفانه برخی افراد، روش این عرفان (مدیتیشن) را با نماز تطبیق میدهند، در قسمتی از این کتاب به بررسی و بیان تفاوتهای نماز و مدیتیشن پرداخته است.
کتاب آرامش در تی.ام