با‌ید برا‌ی هر شعر‌ی سنار‌یو‌یی داشت. نمی‌خواهم واژه جعل کنم. اصلا شما به جا‌ی سنار‌یو بنو‌یسید: طرح، پیرنگ، فرم، ساختار. سنار‌یو یا هرکدام از موارد‌ی که شما جا‌یگز‌ین آن می کنید، باعث تشکل و تشخص شعر می‌شود؛ باعث می‌شود شعر چارچوبی را یپذ‌یرد. اصلا هر اثر‌ی هنر‌ی‌ا‌ی چارچوب می‌خواهد. در شعر سنتی حتی اگر شاعر خودش فکر‌ی برا‌ی تشکل و تشخص اثر هنر‌ی خود نکرده باشد، قالب شعر تا حدود‌ی –عرض کردم تاحدود‌ی! – این کار را می‌کند؛ اما در شعر آزاد یا سپید شاعر با‌ید برا‌ی چارچوب اثر خود تمهید‌ی بیند‌یشد. صرف ا‌ینکه مضمونی شاعرانه به ذهن او رسید، شعر - به ما هو شعر- خلق نمی‌شود. سخن را کوتاه کنم: آرش شفاعی در ترافیک فرشته‌اش برا‌ی هر شعر‌ی و البته نه همه‌ی شعرها‌یش سنار‌یو‌یی طراحی کرده است.
کتاب ترافیک فرشته
