والتر بنیامین در تضاد با حق انداختن تقصیر یا گناه بر دوش خشونت اسطوره ای، سیاست های خشونتی را برای ما تعریف می کند که با استدلال خطی هدف و وسیله هم خوانی ندارد.
برای او این خشونت یک وسیله ناب است که هدف نهایی مبهمی دارد. این شکل از خشونت بدون خون ریزی می کشد و با مجازات فرد، او را از رنج بی پایان عذاب وجدان ها رها می کند.
از طریق بازنمایی چنین خشونتی به صورت متناقض، اصول اخلاقی خشونت، از کار می افتد چرا که گویی هیچ هدف منطقی و معقولی وجود ندارد.
خشونت وسایل ناب اساسا انتقادی است و یک دوره تاریخی نوین را نوید می بخشد که در پیش روست. بنیامین این خشونت انتقادی را خشونت الهی می نامد که حاکمیت را خلع می سازد و مسیری را برای اخلاقیات جدید باز می کند. خشونت اسطوره ای قانون ساز است و چارچوب ها را تعیین می کند، اما خشونت الهی قانون را بی حدومرز نابود می کند. اگر خشونت اسطوره ای گناه و مجازات را تعین می بخشد، خشونت الهی، نابهنگام همه چیز را ویران می کند و...
کتاب خشونت حاکم
هزاره سوم اندیشه
استیو چو
