در یک جایی از زندگی آدمها تصمیم میگیرند روی پای خودشان بایستند. درست زمانی که شوکی به آنها وارد میشود و دیگر برخی از دردها را نمیتوانند پنهان کنند. درست همان زمان که دیگر نمیخواهند کسی از آنها حمایت کند و دلواپسشان باشد.
آنها گاهی از خودشان به نقطه جدید دیگری کوچ میکنند.
کوچ یک نوع التیام است. تغییر مکان بخش جداییناپذیر زندگی است و رفتن از جایی به جای دیگر میتواند تسلیبخش روزهای تلخ گذشته باشد.
کوچ از هزارتوی روابط انسانی به کانون حلاوت تنهایی...
کتاب زخم های عادی