دهه بیست شمسی، اسلامگرایی با رویکردی جدید و با تقویت نقش دین به صحنه سیاست ایران آمد. این بار نه علمای درجه اول، بلکه جوانان مذهبی - حوزوی و غیرحوزوی – کنشگران اصلی این حرکت بودند. جمعیت فدائیان اسلام به رهبری سید مجتبی نواب صفوی نماد اجتماعی این سنت فکری بود که نقطه مقابل رئالیسم یا واقعگرایی موجود در اسلام حوزوی دهه 1320 قرار گرفت و سنت فکری به نام رادیکالیسم اسلامی شکل دادند. اجتماع فدائیان اسلام از نظر تیپولوژی، خاص جامعه ایران بود.
کتاب رادیکالیسم اسلامی در ایران معاصر