باید سه نوع کنش یا رفتار در هر جنبش اجتماعی اتفا بیفتد: «شناخت»، «عرضه» و «اجرا». شناخت به عنوان اولین قدم بر عهدهٔ رهبران است. آنها اندیشه ای را تشخیص می دهند و تلاش می کنند بر اساس آن ایدئولوژی بسازند. توزیع کنندگان جنبش باید ایدئولوژی را فراگیرند اما پیروان فقط کافی است که از آن مطلع باشند. هر سه گروه کنشگران دارای شناخت از اندیشه و ایدئولوژی جنبش هستند اما سطح درک آنان از رهبر به پیروان نازل تر می گردد. گرچه دانش راهکارهای روز به روز جنبش می تواند جهت عکس داشته باشد. دیگر وظیفهٔ رهبران عرضهٔ ایدئولوژی است. معمولا رهبران، ایدئولوژی را به توزیع کنندگان عرضه می دارند و توزیع کنندگان آن را به پیروان معرفی می کنند. در مجموع می توانیم بگوییم که عرضه یکی از مهمترین وظایف توزیع کنندگان است. در آخر به «اجرا» می رسیم که رفتار نهایی همهٔ کنشگران است. رهبران بالقوه برای رهبری مستقیم جنبش به صحنهٔ اجتماعی می آیند. توزیع کنندگان برای سازماندهی پیروان تلاش می کنند و پیروان بر اساس فرمانهای رهبران که عمدتا از طریق توزیع کنندگان به آنها می رسد جنبش را به اجرا می گذارند. این طبقه بندی عمومی از کنش شرکت کنندگان می تواند در تمام جنبش های اجتماعی تصویر گردد و در نمونه های مورد بررسی در این مطالعه نیز به نمایش گذاشته خواهد شد.