خاطرات اشخاص و روایان یکی از منابع مهم تاریخی است که با توجه به حضور آنها در حوادث تاریخی از اهمیت و اعتبار بالایی برخوردار است. تاریخ شفاهی هم اکنون به عنوان یکی از مهمترین شیوه‌های تاریخ‌نگاری در ایران و جهان مورد توجه مورخان و محققان قرار دارد و در حوزه‌ی تاریخ نگاری انقلاب اسلامی نیز خاطرات متعددی تا کنون ثبت شده است که کمک شایان توجهی به روشن شدن زوایای مهمی از تاریخ انقلاب اسلامی نموده است. خاطرات امیر سرتیپ منوچهر نجفدری نیز در همین راستا از ویژگی‌هایی برخوردار است که خواندن آن را برای علاقه‌مندان به تاریخ معاصر اجتناب ناپذیر می‌کند. از مهمترین وظایف حکومت‌ها و دولت‌مردان در طول تاریخ، برقراری امنیت در سرزمین خود می‌باشد و از دیرباز کشور پهناور ایران، مورد طمع بیگانگان بوده و به مرزهای آن تجاوز کرده‌‌اند. امنیت استان‌های مرزی نیز که تا قبل از تأسیس ناجا برعهده‌ی ژاندارمری بود، همیشه از دغدغه‌های جدی مسئولان کشور بوده است. با توجه به شرارت‌های مقطعی و سازمان یافته‌ی داخلی و خارجی، همواره امنیت مرزهای شرقی و غربی کشور مورد تهدید قرار داشته است. افسران، درجه‌داران و کارمندان ژاندارمری، به عنوان مرزبانان و حافظان سرحدات کشور، وظیفه‌ی سنگینی در این باره به عهده داشته‌اند. این رسالت بزرگ و طاقت فرسا بر دوش کسانی سنگینی می‌کرد که بیش از دیگران، معنی عشق به وطن را درک کرده و با خدای خود عهد و میثاق بسته بودند که تا سرحد جان، وطن را پاس دارند و در اقصی‌نقاط کشور مردانه و عاشقانه با سینه‌های ستبر ایستاده و همت بلند خود را در برابر هر متجاوزی به منصه‌ی ظهور بگذارند و هر گونه تجاوزی را با قاطعیت و شجاعت که از خصوصیات ایرانیان با غیرت است- در کام دشمن تلخ و ناگوار سازند و...
کتاب پشت دروازه های شهر
مرکز اسناد انقلاب