با این که این اصول نقش محوری در زندگی روزمرهٔ ما ایفا می کنند، به راحتی می توان اهمیت آن ها را فراموش کرد و براساس تکانه هایی که ما را تحت تأثیر قرار می دهند عمل کرد؛ اما این کار در بلندمدت بیش از آن که کمکمان کند رنج آور خواهد بود. برای مثال، فرض کنید در یک بعدازظهر در بزرگراه رانندگی می کنید و رانندهٔ پشت سر شما چراغ و بوق می زند تا شما با سرعت بیشتری برانید؛ اما شما با حداکثر سرعت مجاز حرکت می کنید و حتی در خط سبقت نیستید. هیچ دلیل خوبی برای افزایش سرعت وجود ندارد، بنابراین رانندهٔ پشت سرتان را نادیده می گیرید. ناگهان، رانندهٔ پشت سر حرکت می کند و از کنار شما سبقت می گیرد، علامتی ناپسند به شما نشان می دهد و به نظر می رسد زیر لب صفت توهین آمیزی را به شما نسبت می دهد. شاید وسوسه شوید که همان علامت را به او نشان دهید، چراغ بزنید و حتی شیشهٔ پنجره را پایین بکشید و شما نیز به او توهین کنید؛ اما این تصمیم چه پیامدهایی خواهد داشت؟ به احتمال زیاد شما: احساس بدتری خواهید داشت، نه بهتر؛ باعث خواهید شد که رانندهٔ دیگر نیز احساس بدتری داشته باشد، نه بهتر؛ خطر جراحت یا مرگ خود و اطرافیانتان را افزایش خواهید داد؛ خود را در معرض جریمهٔ افسر پلیس قرار خواهید داد؛ اگر شخصی (به ویژه فرزندتان) همراه شما باشد، نمونهٔ بدی از نحوهٔ واکنشْ به موقعیت های دشوار را به او ارائه خواهید کرد. (بدآموزی)