ناصرالدین شاه و دو پسر از شمر بدترش کامران میرزا و ظل السلطان و شخصی به نام آقابالاخان که مفعول کامران میرزا بوده، فکر کرده بودند که دستگاه عدل خداوندگاری، چیزی است مانند دربار پادشاهان قاجار که در آن تظاهر و تقلب و چاپلوسی راه دارد! به همین دلیل ضمن قتل و جنایات فراوان، ضمن بی ناموسی و انجام عمل غیر انسانی لواط، ضمن چپاول و غارت اموال مردم بی پناه، در هر دهه عاشورا این افراد مجالس باشکوه عزاداری برپا می کردند! چرا؟ به دو علت. یکی عوام فریبی و دیگر این که اطمینان داشتند که در روز قیامت حضرت امام حسین (ع) به علت برگزاری آن مجالس عزاداری می آید و از آنان شفاعت می فرماید! دیگر نمی دانستند که نگاه آن حضرت به امثال آن اشخاص مانند نگاه کردن به شمر و خولی و ابن سعد و … است! دیگر نمی دانستند که روح بلند و ملکوتی آن جناب، از دیدن آنان عذاب می کشد! آن حضرت در واقعه کربلا جان شریف خود و فرزندان و برادران و شریف ترین یارانش را از دست نداد تا بعد از یک هزار و اندی سال بعد امثال چنان اشخاص قاتل و بدعمل دزدی برایش مجلس عزاداری برپا کنند! اشخاصی مانند ناصرالدین شاه که همدست و پشتیبان بی وجدان ترین و خون آشام ترین و دزدترین افراد بود و یا مظفرالدین شاه ابله که در جوانی با مادیان جماع می کند و در زمان پادشاهی از حال و روز ملت خود ناآگاه است، یا ظل السلطان که جنایت کار تر از او مادر دهر به خود ندیده بود، یا کامران میرزا که در جنایت و چپاول گری دست کمی از برادرش ظل السلطان نداشت.