یک «سکانس» چیدمانی از صحنه هایی است که با هم عمل می کنند. این عمل کردن می تواند از طریق ارتباط آهنگ (لحن/حالت) آن ها با هم باشد، یا محتوای (موضوع/اتفاق) آن ها، یا از طریق زنجیره ی مانع/علت و واکنش/نتیجه ای که آن ها را به هم مرتبط می کند یا می تواند از طریق همبستگی آن ها با هم باشد. سکانس، تسلسل اطلاعاتی ا ست که از ورای نماها و صحنه هایی (متشکل از عناصر دیداری و شنیداری در طول زمان) بیان می شوند که با هم ترکیب شده اند و به شکلی احساسی غنی شده اند. صحنه تا زمانی ادامه می یابد که یک انتقال، تمرکز موجود را تغییر نداده باشد و مایه ی شکل دهی صحنه ها و سکانس های تازه نشده باشد.