کتاب فضاپیمای افق های نو

سول آلن استرن (زادهٔ ۲۲ نوامبر ۱۹۵۷) یک مهندس و سیاره‌شناس آمریکایی است. او محقق اصلی ماموریت نیوهورایزنز به پلوتون و دانشمند ارشد در مون اکسپرس است.استرن در 24 ماموریت فضایی زیر مداری، مداری و سیاره ای شرکت داشته است، از جمله هشت ماموریت که او محقق اصلی ماموریت بود. یکی از پروژه های او سیستم تصویربرداری فرابنفش جنوب غربی بود، ابزاری که در دو مأموریت شاتل فضایی، STS-85 در سال 1997 و STS-93 در سال 1999 پرواز کرد. استرن همچنین هشت ابزار علمی برای مأموریت‌های تحقیقاتی سیاره‌ای و نزدیک به فضا ایجاد کرده است و رصدگر مهمان در رصدخانه‌های ماهواره‌ای ناسا از جمله کاوشگر بین‌المللی فرابنفش، تلسکوپ فضایی هابل، رصدگر بین‌المللی فروسرخ و رصدگر فرابنفش شدید بوده است. استرن مدیر اجرایی بخش علوم و مهندسی فضایی مؤسسه تحقیقاتی جنوب غربی بود تا اینکه در سال 2007 به عنوان معاون مدیر اداره ماموریت علمی ناسا انتخاب شد. او پس از نزدیک به یک سال از آن سمت استعفا داد. در اوایل سال 2009 نام استرن به عنوان یکی از رقبای بالقوه برای سمت مدیر ناسا در دولت پرزیدنت اوباما ذکر شد. با این حال، استرن اظهار داشت که در آن زمان به این سمت علاقه ای نداشت.استرن در نیواورلئان، لوئیزیانا از پدر و مادر یهودی جوئل و لئونارد استرن متولد شد. او در سال 1975 از مدرسه سنت مارک تگزاس فارغ التحصیل شد. سپس به دانشگاه تگزاس، آستین رفت و در آنجا مدرک لیسانس خود را در رشته فیزیک و نجوم و مدرک کارشناسی ارشد خود را در مهندسی هوافضا و جو سیاره ای دریافت کرد. او دکترای خود را در اخترفیزیک و علوم سیاره ای از دانشگاه کلرادو، بولدر به دست آورد.از سال 1983 تا 1991، استرن سمت‌هایی را در دانشگاه کلرادو در مرکز سیاست‌های فضایی و علوم زمین، دفتر معاونت تحقیقات و مرکز اخترفیزیک و نجوم فضایی داشت. او دکترای خود را در سال 1989 دریافت کرد. از سال 1991 تا 1994 او رهبر گروه علوم اخترفیزیک و سیاره‌ای مؤسسه تحقیقات جنوب غربی و رئیس گروه کاری علوم سیارات بیرونی ناسا بود. از سال 1994 تا 1998 او سرپرست بخش ژئوفیزیک، اخترفیزیک و علوم سیاره‌ای در گروه علوم فضایی پژوهشگاه جنوب غربی و از سال 1998 تا 2005 مدیر گروه مطالعات فضایی پژوهشکده جنوب غربی بود. در سال 1995 او به عنوان فینالیست ماموریت تخصصی شاتل فضایی انتخاب شد و در سال 1996 نامزد متخصص بارگیری شاتل فضایی بود اما فرصتی برای پرواز در شاتل فضایی نداشت. تحقیقات او بر مطالعات کمربند کویپر و ابر اورت منظومه شمسی، دنباله‌دارها، ماهواره‌های سیارات بیرونی، پلوتو، و جستجوی شواهدی از سیستم‌های سیاره‌ای در اطراف ستاره‌های دیگر متمرکز شده است. او همچنین بر روی نظریه قرار ملاقات فضاپیماها، ابرهای مزوسفری قطبی زمینی، اخترفیزیک کهکشانی، و مطالعات جوهای ماهواره ای ضعیف، از جمله جو ماه، کار کرده است.در سال 2007، استرن در فهرست 100 فرد تأثیرگذار در جهان مجله تایم قرار گرفت.در 27 آگوست 2008 استرن به عضویت هیئت مدیره مرکز چلنجر برای آموزش علوم فضایی انتخاب شد.در سال 2015، استرن جایزه نبوغ آمریکایی مجله اسمیتسونیان را در رشته علوم فیزیکی دریافت کرد.در 7 اکتبر 2016، استرن به تالار مشاهیر فضایی کلرادو معرفی شد.