این نمایشنامه از سه پرده تشکیل شده است که هر کدام شامل شخصیتهای متفاوتی میشود، اما همگی در سوئیت 719 هتل پلازا شهر نیویورک اتفاق میافتند. اولین پرده ، زوج نه چندان خوشبختی سم و کارن نش را به مخاطبان معرفی میکند که در تلاشی از سوی کارن برای بازگرداندن عشق به ازدواجشان، در حال بازدید از سوئیت ماه عسل خود هستند. نقشه او نتیجه معکوس می دهد و آن دو درگیر بحث شدیدی در مورد اینکه آیا سم با منشی خود رابطه دارد یا نه، درگیر می شوند. این عمل با خروج سام (که گفته میشود برای انجام کارهای فوری) به پایان میرسد و کارن با تأسف درباره اینکه چقدر چیزها از زمان جوانی آنها تغییر کرده است فکر میکند.
سایمون نمایش خود را در سال 1971 برای فیلمی با بازی والتر ماتائو، استپلتون، باربارا هریس و لی گرانت اقتباس کرد، اما از نتیجه آن ناراضی بود. او احساس می کرد که یک بازیگر نقش اصلی را در هر سه بازی روی صحنه کار می کند اما نه روی پرده، به خصوص اگر بازیگر ماتائو باشد، که فکر می کرد تنها برای پدر عروس، روی، انتخاب درستی است.
کارن (لفاف گلها را باز کرده و آنها را بر میزی در کنار کاناپه ی اتاق نشیمن می گذارد) هوه، خب، جنایت معروفی تو اون سوییت اتفاق افتاد. سال بعدش آتیش سوزی شد و سال بعد به زن و شوهر دوتایی توش خودکشی کردن بنابراین دیگه کسی سوییت هشتصد و بیست و ششو قبول نکرد و اونجا رو کردن انباری ملافه ها. به خاطر همینم دیگه در «ساووی پلازا» از سوییت هشتصد و بیست و شش خبری نیست بادو: از خود «ساووی پلازا هم دیگه خبری نیست. دو سال پیش کوبیدنش
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.