آلبرت شوایتزر (به آلمانی: Albert Schweitzer) (۱۴ ژانویه ۱۸۷۵ – ۴ سپتامبر ۱۹۶۵) پزشک، فیلسوف، عالم الهیات پروتستانیسم و موسیقی‌دان آلمانی بود. وی در سال ۱۹۲۸ برندهٔ جایزه ادبی گوته و در سال ۱۹۵۲ جایزه صلح نوبل شد. آلبرت شوایتزر در روز ۱۴ ژانویه سال ۱۸۷۵ در کایزرسبرگ، منطقه‌ای آلمانی‌زبان که پس از جنگ جهانی اول به دست کشور فرانسه افتاد به دنیا آمد. او کودکی خود را در یکی از روستاهای گونسباخ که پدرش در آن‌جا کشیش بود گذراند. وی به موسیقی علاقهٔ فراوان نشان داد و در ۹ سالگی نواختن ارگ را فراگرفت. او در سال ۱۸۹۳، در دانشگاه استراسبورگ تحصیلات خود را در رشتهٔ الهیات و فلسفه آغاز کرد، در حالی که آموختن ارگ را در شهر پاریس ادامه می‌داد؛ و در سال ۱۸۹۹ دکترای فلسفه و در سال ۱۹۰۰ دکترای الهیات خود را گرفت. سپس در کلیسای سنت نیکلاس استراسبورگ به عنوان کشیش مشغول به کار شد. در سال ۱۹۰۵ تحصیلات خود را در رشتهٔ پزشکی آغاز کرد و در سال ۱۹۱۰ مدرک خود را گرفت. آلبرت شوایتسر در سال ۱۹۱۳ به همراه همسرش هلن که پرستار بود به لامبرنی در گابن سفر کرد. در سال ۱۹۱۷، درحالی که به فرانسه سفر کرده بود، همراه با همسرش (که او نیز آلمانی بود) توسط نیروهای نظامی فرانسه دستگیر شد وتا سال۱۹۱۸ در حبس به سر برد. پس از آزاد شدن، تا سال ۱۹۲۴ در اروپا ماند و به برگزاری کنسرت یا شرکت در کنفرانس‌های متعدد پرداخت، آنگاه دوباره به لامبارنه بازگشت و به تأسیس بیمارستان در این شهر و روستایی برای سکونت جذامیان پرداخت. پس از آن آلبرت شوایتسر غالباً به اروپا سفر می‌کرد تا در کنفرانس‌ها شرکت و نیز با اجرای کنسرت‌های خود منبع درآمدی برای این مخارج تأمین کند. او از دوستان نزدیک ملکه الیزابت و آلبرت آینشتین بود. وی در واپسین سال‌های زندگی خود گیاه‌خوار شد. آلبرت شوایتسر در ماه سپتامبر سال ۱۹۶۵ در لامبارنه درگذشت.
