کتاب حرمت حیات
نویسنده:
آلبرت شوایتزر
3
از
1
رأی
کتاب حرمت حیات
گزیده ای از سخنان آلبرت شوایتزر
The words of Albert Schweitzer
مترجم:
انتشارات:
شور
٪15
42500
زودترین زمان ارسال:
2 بهمن
٪15
42500
معرفی کتاب حرمت حیات
زندگی‌نامه‌های فراوانی در دسترس کسانی هست که به مردی علاقه دارند که، در حوزه‌ی الهیات و فلسفه و پزشکی و موسیقی، برجسته بود و… یک غول اخلاق قرن بیستم به شمار می‌آمد. اما مهم‌ترین ویژگی عصر ما جدایی‌اش از تاریخ و از کسانی است که تاریخ را ساخته‌اند. اینک، کتابی کوچک که پیش رو دارید یادآور این است که، در گذشته‌ای نه‌چندان دور، مردی میزیست که زندگی و کارش به زندگی انسان‌های بی‌شماری در همه‌ی قاره‌ها روشنایی بخشید… شوایتزر بر آن شد تا زندگی خود را تبدیل به استدلال خود کند. عقایدش در الهیات و تاکیدش بر تعهد فردی با نگاه متداول آن دوره تفاوت داشت. او به جای واردشدن به جدل و حتی گفتگو، مصمم شد که افکارش را در واقعیات زندگی به بوته‌ی آزمایش و محک بگذارد. پس به دانشگاه برگشت و پزشکی خواند،… روانه‌ی آفریقا شد و در دهکده‌ای کوچک…بیمارستانی خصوصی تأسیس کرد…
بزرگی شوایتزر نه به‌خاطر کاری که خود انجام داده بلکه به‌خاطر کاری است که دیگران، به دلیل وجود او، انجام داده‌اند. آنچه از زندگی و اندیشه‌ی او برخاسته است منبع الهامی است برای روح‌بخشی به یک عصر. او گواه و شاهدی زنده و پابرجا است بر این که ما نباید درباره‌ی ماهیت هدف انسان خود را به رنج و تعب بیندازیم. بزرگ‌ترین دستاورد او دستاوردی ساده است. شوایتزر مشتاق و مهیای بالاترین ایثار برای اصول اخلاق بود. از آنجا که او می‌توانست تا بالاترین حد ممکن با انسان‌های دیگر همذات‌پنداری کند، توانست نیرویی به کار گیرد قدرتمندتر از میلیون‌ها سرباز مسلح.
بزرگی شوایتزر نه به‌خاطر کاری که خود انجام داده بلکه به‌خاطر کاری است که دیگران، به دلیل وجود او، انجام داده‌اند. آنچه از زندگی و اندیشه‌ی او برخاسته است منبع الهامی است برای روح‌بخشی به یک عصر. او گواه و شاهدی زنده و پابرجا است بر این که ما نباید درباره‌ی ماهیت هدف انسان خود را به رنج و تعب بیندازیم. بزرگ‌ترین دستاورد او دستاوردی ساده است. شوایتزر مشتاق و مهیای بالاترین ایثار برای اصول اخلاق بود. از آنجا که او می‌توانست تا بالاترین حد ممکن با انسان‌های دیگر همذات‌پنداری کند، توانست نیرویی به کار گیرد قدرتمندتر از میلیون‌ها سرباز مسلح.
درباره آلبرت شوایتزر
آلبرت شوایتزر (به آلمانی: Albert Schweitzer) (۱۴ ژانویه ۱۸۷۵ – ۴ سپتامبر ۱۹۶۵) پزشک، فیلسوف، عالم الهیات پروتستانیسم و موسیقی‌دان آلمانی بود. وی در سال ۱۹۲۸ برندهٔ جایزه ادبی گوته و در سال ۱۹۵۲ جایزه صلح نوبل شد. آلبرت شوایتزر در روز ۱۴ ژانویه سال ۱۸۷۵ در کایزرسبرگ، منطقه‌ای آلمانی‌زبان که پس از جنگ جهانی اول به دست کشور فرانسه افتاد به دنیا آمد. او کودکی خود را در یکی از روستاهای گونسباخ که پدرش در آنجا کشیش بود گذراند. وی به موسیقی علاقهٔ فراوان نشان داد و در ۹ سالگی نواختن ارگ را فراگرفت.
او در سال ۱۸۹۳، در دانشگاه استراسبورگ تحصیلات خود را در رشتهٔ الهیات و فلسفه آغاز کرد، در حالی که آموختن ارگ را در شهر پاریس ادامه می‌داد؛ و در سال ۱۸۹۹ دکترای فلسفه و در سال ۱۹۰۰ دکترای الهیات خود را گرفت. سپس در کلیسای سنت نیکلاس استراسبورگ به عنوان کشیش مشغول به کار شد. در سال ۱۹۰۵ تحصیلات خود را در رشتهٔ پزشکی آغاز کرد و در سال ۱۹۱۰ مدرک خود را گرفت.
آلبرت شوایتسر در سال ۱۹۱۳ به همراه همسرش هلن که پرستار بود به لامبرنی در گابن سفر کرد. در سال ۱۹۱۷، درحالی که به فرانسه سفر کرده بود، همراه با همسرش (که او نیز آلمانی بود) توسط نیروهای نظامی فرانسه دستگیر شد وتا سال۱۹۱۸ در حبس به سر برد. پس از آزاد شدن، تا سال ۱۹۲۴ در اروپا ماند و به برگزاری کنسرت یا شرکت در کنفرانس‌های متعدد پرداخت، آنگاه دوباره به لامبارنه بازگشت و به تأسیس بیمارستان در این شهر و روستایی برای سکونت جذامیان پرداخت.
پس از آن آلبرت شوایتسر غالباً به اروپا سفر می‌کرد تا در کنفرانس‌ها شرکت و نیز با اجرای کنسرت‌های خود منبع درآمدی برای این مخارج تأمین کند. او از دوستان نزدیک ملکه الیزابت و آلبرت آینشتین بود. وی در واپسین سال‌های زندگی خود گیاه‌خوار شد. آلبرت شوایتسر در ماه سپتامبر سال ۱۹۶۵ در لامبارنه درگذشت.
او در سال ۱۸۹۳، در دانشگاه استراسبورگ تحصیلات خود را در رشتهٔ الهیات و فلسفه آغاز کرد، در حالی که آموختن ارگ را در شهر پاریس ادامه می‌داد؛ و در سال ۱۸۹۹ دکترای فلسفه و در سال ۱۹۰۰ دکترای الهیات خود را گرفت. سپس در کلیسای سنت نیکلاس استراسبورگ به عنوان کشیش مشغول به کار شد. در سال ۱۹۰۵ تحصیلات خود را در رشتهٔ پزشکی آغاز کرد و در سال ۱۹۱۰ مدرک خود را گرفت.
آلبرت شوایتسر در سال ۱۹۱۳ به همراه همسرش هلن که پرستار بود به لامبرنی در گابن سفر کرد. در سال ۱۹۱۷، درحالی که به فرانسه سفر کرده بود، همراه با همسرش (که او نیز آلمانی بود) توسط نیروهای نظامی فرانسه دستگیر شد وتا سال۱۹۱۸ در حبس به سر برد. پس از آزاد شدن، تا سال ۱۹۲۴ در اروپا ماند و به برگزاری کنسرت یا شرکت در کنفرانس‌های متعدد پرداخت، آنگاه دوباره به لامبارنه بازگشت و به تأسیس بیمارستان در این شهر و روستایی برای سکونت جذامیان پرداخت.
پس از آن آلبرت شوایتسر غالباً به اروپا سفر می‌کرد تا در کنفرانس‌ها شرکت و نیز با اجرای کنسرت‌های خود منبع درآمدی برای این مخارج تأمین کند. او از دوستان نزدیک ملکه الیزابت و آلبرت آینشتین بود. وی در واپسین سال‌های زندگی خود گیاه‌خوار شد. آلبرت شوایتسر در ماه سپتامبر سال ۱۹۶۵ در لامبارنه درگذشت.
دسته بندی های کتاب حرمت حیات
محصولات مرتبط با کتاب حرمت حیات
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب حرمت حیات" ثبت می‌کند