کتاب حکمت شادان

آری رنج و عذاب لازم است! به همین علت فریادهای سیاستمداران را می شنویم، شاهد اندوه و درماندگی بیشمار همه ی طبقات و مصیبت های دروغین، ساختگی و اغراق آمیز و شتاب کورکورانه برای باور کردن آن ها هستیم.

ای همنوع من، همنوع عزیز من! نمی دانم آیا هنوز می توانی به زیان نوع ما «نابخردانه» و «بد» زندگی کنی؟ آن چه می توانست به نوع ما آسیب برساند شاید از هزاران سال پیش در ما مرده است. شاید این از آن مواردی ست که حالا دیگر از دست هیچ کس حتی پروردگار کاری ساخته نیست. به دنبال بهترین یا بدترین امیال یا گرایشات خود برو و به هر حال به سوی نیستی ات گام بردار، در هر دو صورت شاید به گونه ای به پیشرفت بشریت کمک کرده ای، به این عنوان جزو نیکوکاران محسوب خواهی شد و حق خواهی داشت ستایشگرانی داشته باشی... همینطور کسانی هم تو را مسخره خواهند کرد! اما هرگز کسی را پیدا نخواهی کرد که بتواند تماما تو را به عنوان یک فرد، حتی در بهترین خصوصیات و کارهایت مورد تمسخر و ریشخند قرار دهد، کسی که بتواند حقیقت تو را یعنی حقارت بی پایانت را ای مگس بیچاره، ای وزغ بینوا نشانت دهد!

در روی این زمین که بهای هر چیز شاید زیاده از حد بالاست، به دست آوردن تسلط و استادی در هر زمینه ای، گران تمام می شود؛ در صورتی مرد حرفه ی خود می شویم که قربانی آن هم باشیم: این بهای آن است. اما شما نمی خواهید اینطور باشد، شما می خواهید «ارزانتر» تمام شود و بخصوص «آسانتر» باشد، درست نمی گویم هم عصران عزیز من؟ بسیار خوب این طور باشد! اما شما چیز دیگری خواهید داشت: به جای متخصص و استاد، شما حراف و قلم زن خواهید داشت... آن کس که خود را عمیق می داند تلاش می کند که واضح و شفاف باشد. آن کس که دوست دارد در نگاه توده ی مردم عمیق به نظر بیاید تلاش می کند که مبهم و کدر باشد. توده ی مردم کف هر جایی را که نتوانند ببینند عمیق می پندارند و از غرق شدن واهمه دارند.