مهدی معینی متولد سال 1333، در سال 1350 وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و رشته معماری شد. ورودش به دانشگاه بر اساس علاقه‌مندی‌اش بود، اما همزمان با تحصیل برایش اتفاق‌هایی افتاد که برایش سرمایه شدند. او در کنار دانشکده و تحصیل، فعالیت در دو حوزه را به عنوان کار جنبی آغاز کرد. یکی تجربیات هنری شامل کار در حوزه گرافیک، طراحی آرم، طراحی جلد کتاب، پوستر و... و دیگری تدریس در مدرسه‌ای که خود در آن درس خوانده بود و البته بر عهده گرفتن فعالیت‌های فوق برنامه آن مدرسه. همین فعالیت‌های فوق برنامه او را تا سال 57 که انقلاب شد، به چند مدرسه دیگر برای تدریس هنر برد. در سال 57، مسئول بخش فوق برنامه مقطع دبستانی یکی از مؤسسات معتبر شد. آن زمان هم مثل الآن، در مدارس فقط دو گرایش وجود داشت: مهندس شدن و پزشک شدن. معینی در چنین فضایی با ایده‌های تازه‌اش، کتابخانه مدرسه را تأسیس کرد و سعی کرد بچه‌ها را با کتاب و مقوله هنر آشنا کند. از آن سال به بعد، دیگر به مدرسه نرفت و شروع کرد به تولید کارهای فرهنگی و هنری.
زمانی در تاریخ بشر، تمامی آثار ادبی به نوعی فانتزی به حساب می آمدند. اما چه زمانی روایت داستان های فانتزی از ترس از ناشناخته ها فاصله گرفت و به عاملی تأثیرگذار برای بهبود زندگی انسان تبدیل شد؟
