حبيبالله آيتاللهي در 16 اسفند 1313 در شيراز به دنيا آمد. پدرش، آيتالله حاج شيخ محمدجواد آيتاللهي، فرزند آيتالله حاج ميرزا عبدالباقي آيتاللهي است و مادرش نيز از خانواده روحانيت و دختر آيتالله حاج عبدالحسين لاري است. از پنجسالگي به مكتب رفت. تحصيلات ابتدايي را در دبستان پهلوي شيراز و دوره متوسطه را در دبيرستانهاي حيات و حاج قوام سپري كرد. از كودكي به ادبيات و نقاشي علاقهمند بود، از اين رو جهت ادامه تحصيل وارد دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران شد. در سال 1338 با كسب رتبه ممتاز، مشمول قانون اعزام دانشجويان به خارج از كشور شد. سپس به مدرسه عالي هنرهاي زيباي پاريس راه يافت و در آنجا شيوههاي نوين نقاشي و نقاشي ديواري را فرا گرفت. در اين مدرسه، رشتههاي آذينگري، معماري داخلي، نقاشي ديواري جديد، پيكرهسازي و طراحي صنعتي را ادامه داد. در سال 1349 دكتراي تاريخ هنر تحليلي و تطبيقي را از دانشگاه سوربن دريافت كرد. سپس به ميهن بازگشت و در سمت استاديار در دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران به تدريس هنرهاي تجسمي پرداخت. حبيبالله آيتاللهي در سال 1351 رشته معماري داخلي را در مدرسه عالي ساختمان تأسيس كرد و چند سال بعد، يعني در 1354 بار ديگر عازم فرانسه شد. از دستاوردهاي سفر دوباره او، دوره كارشناسيارشد زيباييشناسي و دانشهنر و همچنين دوره دكتراي هنرهاي تجسمي علمي و عملي با امتيازات عالي است. آيتاللهي، همزمان در رشته شهرسازي نيز تحصيل كرد و به درجهاي معادل دكترا دست يافت. در سال 1356 به مدت شش ماه در دانشگاه سوربن به تدريس هنرهاي اسلامي پرداخت. پس از انقلاب، به كشور بازگشت و فعاليتهاي هنري خود را با پذيرفتن مسئوليتهاي خطيري نظير سرپرستي گروه برنامهريزي هنر، مديريت گروه ترجمهوتاليف كتابهاي هنري و همچنين رياست دانشكده هنرهاي زيبا ادامه داد. حبيبالله آيتاللهي، عضو پيوسته فرهنگستانهنر و از هنرمندان برجسته تجسمي كشور، تأسيس دانشكده هنر دانشگاه شاهد و نيز همراهي در هيئت موسسان موزه هنرهاي سنتي سازمان صنايع دستي را در كارنامه فعاليتهاي خود دارد.