محمدصالح الحسینی ( ... - ۱۰۶۰/۱۰۶۱قمری) متولد دهلی هند خطاط و شاعر بود. وی در شعر فارسی کشفی و در شعر هندی سبحانی تخلص می‌کرد. پدرش از اولاد شاه نعمت‌‌الله بود که اجدادش از ایران به هندوستان سفر کردند. او در ابتدای حال در فقر و قناعت می‌زیست و در اواخر عمر ، شاه جهان پادشاه او را نزد خود فراخواند و در دستگاه وی مقام والائی یافت. کشفی از علوم مختلف بهره‌مند بود و در نظم و نثر فارسی و هندی دست داشت و نستعلیق را خوش می‌نوشت. از تألیفات وی: "راز و اعجاز مصطفوی"؛ "مناقب مرتضوی ، "دیوان" شعر.
