محمد طالب جاجرمی (وفات 854 ق) شاعر ، از شاگردان شیخ آذرى و شاعران بنام خراسان و از كدخدازادگان آن دیار بود كه در جوانى به فارس رفت و در شیراز شهرت یافت. وى مثنوى «گوى و چوگان» را به نام سلطان عبدالله بن ابراهیم شاهزادهى تیمورى. نوهى شاهرخ. سرود و سى سال در شیراز ماند و در همان شهر درگذشت و در جوار مزار حافظ، در مصلى، دفن شد. جز مثنوى «گوى و چوگان»، «دیوان» غزلیات او نیز معروف بوده است.
