سيّد علی‌اكبر حسينى (1308-1388) استاد تمام دانشگاه در رشته علوم تربيتى و روان‌شناسى و نویسنده است. او بيش از 300 اثر علمى شامل كتاب، مقاله، تك‌نگارى و ترجمه به زبان‌هاى فارسى، انگليسى و عربى نگاشته است. وى تحصيلات 4 ساله ابتدايى را در روستاى سردر کرمان به پايان رسانيد و قرآن را از پدر آموخت و از طريق ايشان آشنايى اوليه با تاريخ و فرهنگ اسلامى را به دست آورد. وى سپس جهت تحصيل علوم دينى وارد حوزه علميه کرمان شد و در مدرسه معصوميه کرمان مقدمات و بخشى از دروس سطح را فراگرفت و همراه با مطالعات مذهبى ديگر به حفظ نيمى از قرآن كريم توفيق يافت و در كسوت روحانیت به وعظ و خطابه و ذكر مصائب خاندان عصمت و طهارت(ع) پرداخت. ايشان در سال 1330 جهت تكميل تحصيلات، عازم حوزه علميه قم شد و ابتدا در مدرسه حجتيّه و سپس در مدرسه فيضيه از محضر استادان اين حوزه كسب فيض كرده و به محضر درس حضرت آيت‌الله بروجردى راه يافت. وى در اوايل تحصيل در حوزه علميه قم، به تحصيلات دبيرستانى نيز تمايل يافت و در آموزشگاه شبانه‌اى كه شهيد دكتر بهشتى تدريس زبان انگليسى آن را برعهده داشت، ثبت نام كرد و هم‌زمان با تحصيلات حوزوى در امتحانات پايان سيكل اول متوسطه و پنجم علمى و ديپلم كامل به طور داوطلبانه شركت نموده و در مدّت كمتر از 3 سال (با احراز رتبه اول از مجموع داوطلبان) به اخذ ديپلم ادبى در سال 1335 نائل آمد. در همين سال به دانشكده الهيات (معقول و منقول سابق) دانشگاه تهران راه يافت و از محضر استادانى چون آقايان دكتر كنى، زرين‌كوب، سادات ناصرى و بيش از همه دكتر محمد ابراهیم آيتى كسب فيض كرد و در سال 1339 (با احراز رتبه اول در جمع رشته‌هاى چهارگانه معقول و منقول، ادبيات عرب و فرهنگ اسلامى) در رشته فرهنگ اسلامى فارغ التحصيل شد. در بهار 1340 با استفاده از يك بورس دولتى كه در آن زمان به شاگردان اول هر دانشكده داده مى‌شد، به ايالات متحده آمريكا عزيمت كرد و در دانشگاه دولتى اينديانا واقع در شهر بلومينگتن به تحصيل پرداخت و در فاصله كمتر از 5 سال تحصيلى به ترتيب، به اخذ درجه فوق ليسانس در رشته روان‌شناسى تربيتى و درجه تخصصى و دكترى در رشته تعليمات متوسط توفيق يافت. وى سپس به ايران بازگشت و در سال 1345 با مرتبه استاديارى عضو هيئت علمى دانشگاه شيراز شد و در سال‌هاى 1350 و 1355 به ترتيب، به احراز رتبه‌هاى دانشيارى و استادى دست يافت.
