فرهاد احمدخان (1347 , تهران ) شاعری است که از دهه هفتاد خورشیدی به دو زبان آلمانی و فارسی شعر می سراید. شعرخوانی های پرشور او در شهرهای مختلف آلمان همواره با استقبالی کم نظیر روبرو شده و در روزنامه هایی از قبیل"مانهایمر مورگن", " رور- ناخریشتن" و غیره بازتابی بسیارمثبت داشته است؛ چرا که اشعار آلمانی او دارای سه ویژگی شاخص است: واژه سازی های فراوان در زبان آلمانی, پرداختن به فرهنگ اساطیری ایران و ابداع اوزانی نوین در شعر آلمانی زبان. او نامزد دریافت جایزه شعر بوده است, بارها از سوی مجامع فرهنگی برای ایراد سخنرانی در مورد شعر از او دعوت به عمل آمده و بارها از سوی شخصیت های برجسته فرهنگی آلمان از خدمات ادبی وی تقدیر شده است. شعرهای فارسی وی نیز اندیشه ورز, دربردارنده تصاویر تازه, با وجه مشخصه تصویر گری صریح و شفاف, دارای زبان شعری روان و بی پیرایه, لحظات ناب شاعرانه و تناسب فرم و درونمایه هستند. پیش از این پنج مجموعه شعر از وی به چاپ رسیده است و این کتاب حاوی جدیدترین اشعار اوست که با مضامین درونگرایانه , فلسفی, اجتماعی و در زمینه روابط انسانی دریچه ای به سوی یک جهان شعری ویژه و با برخی ارجاعات نوین در پیش چشمان خواننده می گشاید. وی از سال2000 در آلمان اقامت دارد و مشغول تدریس, پژوهش , ترجمه و شاعری ست.
