اسماعیل شفیعی سروستانی (متولد ۱۳۳۷ در شیراز)، نویسنده، روزنامه‌نگار ،سخنران و مهدویت‌پژوه ایرانی‌ست. پژوهش‌های او در حوزه غرب‌شناسی، ادبیات فارسی، مطالعات فرهنگی، مطالعات مهدویت و آخرالزّمان‌شناسی است. از او تاکنون بیش از ۸۰۰ مقاله و ۵۳ عنوان کتاب مستقل و بیش از یکصد رساله در حوزه‌های مختلف منتشر شده‌است. در هفده سالگی به عنوان معلم به روستاهای اطراف استان فارس رفت و به عنوان معلم دبستان و مدرسه راهنمایی، به تدریس مشغول شد. دومین دیپلم خود را در سال ۱۳۵۶ شمسی در رشته طبیعی (تجربی) از دبیرستان نمازی شیراز گرفت و بلافاصله تحصیل در رشته برق قدرت (الکتروتکنیک) را در انستیتو تکنولوژی شیراز آغاز کرد و به عنوان دانشجوی ممتاز در این رشته فارغ‌التحصیل شد. تدریس در هنرستان فنی، بخشی از سال‌های زندگی او را به‌خود اختصاص داد. به دلیل علاقه به فرهنگ و ادبیات تغییر رشته تحصیلی داد و دانشجوی زبان وادبیات فارسی شد و در دانشگاه‌های کرمان، شیراز و بالأخره شهر تهران تحصیل کرد. در سال دوم رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز اوّلین اثرش با عنوان «بازخوانی کلیله و دمنه» منتشر شد. پس از آن مجموعه‌ای ۱۰ جلدی بازخوانی وتدوین آثار دستغیب را منتشر ساخت. وی در ادامه مطالعاتش، به پژوهش در حوزه «غرب و یهود» پرداخت. شفیعی برای چند سال پیاپی مسئول امور کتابخانه‌های آموزش و پرورش استان فارس و بعد از ان امور سمعی، بصری و سینمایی بود. اوبه مدت هفت سال به عنوان عضو هیئت علمی دردانشگاه تدریس نمود. شفیعی سروستانی از سال ۱۳۷۰ به گروه بزرگ مطبوعاتی «مؤسسه کیهان» پیوست و به عنوان «نویسنده ارشد» این مؤسسه و پس از آن «دبیر سرویس فرهنگ و معارف» به فعالیت پرداخت. اوّلین سلسله مقالات شفیعی سروستانی که با عنوان «کودک ناقص‌الخلقه روشنفکری به راه افتاده‌است»، منتشر شد. بجز کیهان آثار وی در بسیاری از روزنامه‌ها (رسالت، جمهوری، همشهری و...)، ماهنامه‌ها وسایت‌ها منتشر شده‌است. وی هم‌چنین در برنامه‌های رادیویی وتلویزیونی از جمله برنامه تاجمعه ظهور و عطرعاشقی حاضر و به اظهار نظر می‌پرداخت. وی در سال ۱۳۷۴ موسسه‌ای مطبوعاتی، تحقیقاتی، انتشاراتی و اطلاع رسانی به نام موعود را تأسیس کرد. از جمله آثار او می‌توان دائرةالمعارف موعود آخرالزمان و قبیله لعنت را نام برد.
