من دکتر عباس رمضانی فرانی هستم. در شهر تهران به دنیا آمدم. کارشناسی (دانشگاه تهران)، کارشناسی ارشد (دانشگاه علوم پزشکی ایران انستیتو روانپزشکی تهران) و دکترای PhD (دانشگاه علوم پزشکی تهران انستیتو روانپزشکی تهران) خود را در رشته روانشناسی بالینی دریافت کردم . تدریس را از سال 1387 در مرکز آموزش های عالی ضمن خدمت در مرکز امیر کبیر شهرستان کرج و تهران شروع و سپس در دانشگاه علامه، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات اراک و دانشگاه تهران برای دانشجویان کارشناسی و بخصوص کارشناسی ارشد به عنوان استاد مدعو تدریس نمودم تا اینکه در سال 1392 بطور رسمی به افتخار عضویت هیات علمی گروه روانشناسی بالینی دانشگاه علوم پزشکی ایران در آمدم. رواندرمانی را با رویکرد رفتاردرمانی (و گاهی بازی درمانی) ابتدا با کودکان و نوجوانان شروع و حدود هفت سال بیشترین تمرکزم را بر این گروه سنی قرار دادم. سپس رویکرد روانکاوی را در درمان اختلالات روانی بزرگسالان شروع و حدود ده سال با این مدل به رواندرمانی پرداختم. از سال 1387 تا کنون درمان شناختی رفتاری را مدل درمان اصلی خود قرار داده ام. با توجه به ظرفیت درمان شناختی رفتاری برای بکارگیری از فن آوری های نوین در آن، بکارگیری فن آوری های نوین در سلامت روان و رواندرمانی در سال های اخیر مورد توجه داده و سعی کرده ام در این زمینه مطالعات و پژوهش هایی را انجام دهم. برای رسیدن به اهداف علمی ام در این زمینه، هسته پژوهشی را در معاونت پژوهشی دانشکده با همکاری تعدادی از اعضای هیات علمی و دانشجویان راه اندازی کرده ام. ضمنا در طی تمامی دوران حرفه ای ام توجه به جنبه های فرهنگی و به ویژه مذهبی و معنوی در مداخلات درمانی ام برای گروه هایی از بیماران که علایم اختلالات روانی با عقاید مذهبی آنان درهم آمیخته است مثل وسواس های با محتوای مذهبی از دغدغه های من بوده است که بطور اختصاصی مدل درمان شناختی و رفتاری مبتنی بر جنبه های مذهبی را برای این گروه تدوین نموده ام. اختلالات اضطرابی، خلقی و وسواس بیشترین علایق کاری و مطالعاتی من هستند. مفهوم خود، ادراک خود و هویت از جمله مفاهیم روانشناختی بوده اند که در بررسی های علمی بر روی اختلالات خلقی، و وسواس در مورد آنها پژوهش کرده ام.
