بودیدارما (حدود آغاز سدهٔ پنجم میلادی) یک راهب بودایی بود که آوردن آیین ذن به چین را به او نسبت می‌دهند. بیشتر منابع او را یک ایرانی یا فردی از جنوب هند می‌دانند که به جنوب چین سفر کرد و پس از آن به سوی شمال رفت. یکی از منابع اولیه تاریخ ورود او به چین را در روزگار دودمان لیو سونگ (۴۲۰–۴۷۹) دانسته و منابع بعدی ورود او را در دورهٔ دودمان لیانگ (۵۰۲–۵۵۷) نوشته‌اند. بسیاری از پژوهشگران زمان او را در آغاز سدهٔ پنج میلادی می‌دانند. گزارش یکی از شاهدان عینی دوره او به نام یانگ ژوآنژی او را یک پارسی از آسیای میانه ذکر کرده‌است. در بعضی از نسخه های کتاب «دروازۀ بی دروازه» از بودی دارما به عنوان یک پارسی یاد شده است. براوتون (۱۹۹۹:۵۴) نیز یادآور می‌شود که سفر یک راهب ایرانی ساکن در آسیای میانه از طریق راه ابریشم به شمال چین بسیار محتمل‌تر است از سفر یک هندی جنوبی از طریق دریا. بودیدارما به دربار امپراتور وُو در چین کانک باریاب شد. او سپس دربار امپراتور را ترک نمود و سرانجام به‌سوی شمال و به استان هِنان رفت.
