مو یان

مو یان

گوان موئه با نام مستعار مو یان، نویسنده ی معاصر چینی است که در سال ۲۰۱۲ به خاطر «رئالیسم خیره کننده ای که قصه های مردمی و تاریخ را با زمان حال پیوند می دهد» برنده ی جایزه ی نوبل شد. مو یان، نام مستعار اوست که معنی «سکوت کن» می دهد.مو یان در سال ۱۹۵۵ در شمال شرق شهرستان گائومی واقع در استان شاندونگ چین در یک خانواده ی کشاورز به دنیا آمد. او در زمان انقلاب فرهنگی چین مدرسه را ترک کرد و در یک کارخانه تولید محصولات نفتی مشغول به کار شد. پس از انقلاب فرهنگی به ارتش آزادی بخش مردم پیوست و نوشتن را در سال ۱۹۸۱ و در حالی که هنوز سرباز بود آغاز کرد. سه سال بعد به عنوان مدرس در گروه ادبیات آکادمی فرهنگ ارتش آزادی بخش مشغول به کار شد. وی در سال ۱۹۹۱ موفق به اخذ درجه کارشناسی ارشد از دانشگاه نرمال پکن شد.مو یان در نوشته هایش از تجارب جوانی اش و زندگی در زادگاهش الهام می گیرد؛ تجاربی از فقر، گرسنگی و سختگیری های پدری خشن.
جایزه نوبل ادبیات
برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 2012

:: مو یان با رئالیسم وهم آلود نثر خود، داستان های فولکلور، تاریخ و زمانه ی معاصر را در هم می آمیزد. ::

کتاب های مو یان

قورباغه


طاقت زندگی و مرگم نیست


تغییر


مرگ چوب صندل


ذرت سرخ


بیشتر بخوانید

«مو یان»: نویسنده ای منحصر به فرد در ادبیات چین

«مو یان» به خاطر توانایی خود در آمیختن داستان های محبوب، تاریخ و «مدرنیسم» با تصویری رویاگونه از واقع گرایی ادبی، در سال 2012 جایزه ی «نوبل ادبیات» را از آن خود کرد.

ژانر فانتزی، پرورشگاه تخیل و خلاقیت

زمانی در تاریخ بشر، تمامی آثار ادبی به نوعی فانتزی به حساب می آمدند. اما چه زمانی روایت داستان های فانتزی از ترس از ناشناخته ها فاصله گرفت و به عاملی تأثیرگذار برای بهبود زندگی انسان تبدیل شد؟

6 دلیل برای خواندن داستان های کوتاه

ضرباهنگ سریع، طرح داستانیِ یک وجهی، و وجود ایجاز از ویژگی های «داستان های کوتاه» هستند

آینه ی تمام نمای زندگی بشر در ادبیات تاریخی

می توان گفت که هدف اصلی این ژانر، «زندگی بخشیدن به تاریخ» از طریق ساختن داستان هایی درباره ی گذشته یا یک دوره ی تاریخی خاص است.