سيد محمود سجادي در 22 ارديبهشت سال 1322 در اهواز در يك خانوادة روحاني به دنيا آمد. و تا اخذ مدرك ديپلم ساكن اهواز بوده است، از دانشگاه اصفهان در رشتة زبان و ادبيات انگليسي فارغ‌التحصيل شد. در سال 1339 كتاب كندوهاي بي‌شهر در قالب نيمايي و آزاد با مضموني معترضانه نسبت به اوضاع زمان را نگاشت، و در 1340 كتاب قنديل و سال 1343، سي شعر به نام ميكائيل و گاوآهن مغموم، در سال 1347 با موميايي نفس گريه، در سال 1350 مجموعه شعري از 50 شعر با عنوان شعر جنوبي را به چاپ رساند. او با مطبوعات و مجلة اميد ايران همكاري داشته، و همچنين با مجلات آژنگ، بامشاد (سياسي ادبي) و مجله فردوسي در 1340 و همكاري با جُنگهاي ادبي مثل جُنگ اصفهان و فصلنامه جهان‌نو همكاري داشته است. در سال 1350 پس از مهاجرت به خوزستان، حدود 31 سال محقق سازمان آب و برق و وزارت جهاد كشاورزي بودند، در سال 1382 بازنشست شدند و به كرج مهاجرت كردند.
