احد قربانی در ۲۱ مرداد ۱۳۳۵ در روستای دهنار در ۱۵ کیلومتری شرق دماوند به دنیا آمد. دوران کودکی و نوجوانی را در روستای دهنار و شهر شاهی نشو و نما کرد. پدرش در دهنار کشاورزی و دامداری می کرد و در شاهی خواربار فروشی داشت. از اینرو تابستان ها را در دهنار (ییلاق) و دیگر فصل های سال را در شهر شاهی (قشلاق) به سر می بردند. در دوران کودکی پدر و مادرش در روستای کوچکسرای شاهی زندگی می کردند. پدر در نانوائی کار می کرد. خمیرگیر بود. مادر پنبه برداشت می کرد (پنبه دله گیری). پس از مدتی پدرش در شاهی خواربار فروشی باز کرد و در خیابان تهران پشت آب انبار سکونت گزید. در این خانه بود که احد دوران دبستان را در مدرسه ابتدائی شاهپور(خیابان تهران) و سیکل اول را در دبیرستان امیرکبیر (خیابان بابل) و سیکل دوم را در رشته ریاضی در دبیرستان رازی (خیابان کوچکسرا) گذراند. آمدن چهار معلم جوان در دبیرستان امیر کبیر، که خود محصول فضای پویای سال های ۱۳۴۰ دانشگاه های ایران بودند افق تازه ای به رو او گشود. دانش وسیع، شیوه جدید تدریس، نگاه انتقادی به دانش و محیط و برخورد دوستانه معلم و دانش آموز و تشویق و ترغیب به کتابخوانی چند ویژگی شیوه تدریس این معلم های جوان بود. این برخورد انسانی و گرم آنها را از شیوه تدریس مکتب خانه گونه و مستبد معلم های کم سواد و تنگ نظر و گاه بزدل قدیمی متماز می ساخت. در این فضای آموزشی او با اندیشه های سیاسی و ادبیات جهان و چپ آشنا شد و به فعالیت سیاسی گرایش پیدا کرد. سال ۱۳۵۴ در رشته مهندسی برق دانشکده فنی دانشگاه تهران پذیرفته شد. در کوی دانشگاه در امیر آباد شمالی سکونت گزید. فضا باز و پویای دانشگاه زندگی او را به شدت دگرگون کرد. آشنائی با ادبیات به ویژه ادبیات مخفی و زیرزمینی، موسیقی به ویژه موسیقی خلق های ایران که دانشجویان سراسر کشور به دانشگاه تهران به ارمغان آوردند، موسیقی جهان و ورزش به ویژه کوهنوردی و شنا به زندگی او غنائی دگر بخشید و سمت و سوئی دگرگونه داد.
